Çocuklarla iletişim kurabilmek galiba ebeveynlerin en önemli becerilerinden biridir. Çocuklar neler hissettiklerini anne ve babayla konuşabileceklerini düşünürlerse kendilerine değer verildiğini ve kontrol edildiklerini hissederler. Etkili iletişim, çocuklara değer vermeyi, problemleri çözmeyi ve başkalarıyla iyi geçinmeyi öğretmek için temel bir kuraldır. Çocuklar büyüdükçe anne babanın onlar üzerinde doğrudan kontrolü büyük ölçüde azaldığından dolayı, iletişim hayati bir önem kazanmaya başlamaktadır. Anne babalar çocuklarının yakın çevreleri üzerindeki nüfuslarını kaybettiklerinde açık ve dürüst bir diyalog bizim en etkili ve genelde tek aracımız olmaya başlamaktadır. Etkili bir iletişim kabiliyetine sahip olmayan anne babalar, çocuklarıyla ya bitmez tükenmez bir çatışmaya girecekler, ya da sadece oturup "en iyisinin olması için beklemeyi" yeğleyeceklerdir.

Çocuklarla iletişim açık veya kapalı olabilir. Çoğunlukla, anne babalar farkında olmadan, çocukla çift yönlü iletişimi kesmektedirler. Bazen de çocuklarının, onların ilgilenmesini bekledikleri güçlü duygularından anne babalar rahatsız olmaktadırlar. Kimi zamanda çocuklarını eğitme isteğiyle, onlara ihtiyaçları olmayan veya istemedikleri tavsiyelerde bulunabilmektedirler.

Çocuklarla iletişimin açık ve etkili olması için anne babalar tam ve samimi bir ilgiyle onları dinlemeyi istediklerini hissettirmelidir. Eğer çocuklar anne babayla konuşma girişimlerinin nutuk çekme şekline veya eleştiri yağmuruna dönüşeceğinden korkuyorlarsa , hiç iletişim kurmaya kalkışmazlar. Kapalı iletişime sebep olmanın bir şekli de anne baba rollerinden birini kullanarak çocuğa  karşılık vermektir.

Otoriter Anne Baba: Bu iletişim tarzını kullanan bir anne babanın temel hedefi , çocuk üzerindeki  denetimi sürdürmektir. Güçlü duygular  çok net olmadığından bu, anne baba çocuğa "Boş ver gitsin aldırma " gibi sözler söyleyeceklerdir. Otoriter anne baba , gereksiz olarak gördükleri istenmeyen duygulardan kurtulmasını çocuğa tavsiye edeceklerdir. Böyle bir ebeveyn aşağıdaki gibi ifadeler kullanır:

"Boş ver ağlamana değmez "

"Böyle hissetmemelisin"

"Bana sesini yükseltmeye kalkışma!"

Otoriter anne babalar çocuklarına sık sık müdahalelerde bulunurlar ve onların önemsemezler. Bu iletişim tarzı , ebeveynin çocuğunun neler hissettiğine veya neler yaptığına çok az değer verdiğini açıkça göstermektedir. Çocuğun söyledikleriyle ebeveynin ilgilenmediği mesajı verilir.

Nasihat Verici Anne Baba: Bu iletişim tarzını kullanmaya çalışan anne baba savunma mekanizmaları oluşturarak çocuğun gözünü boyamayı düşünmektedir. Bu tip ebeveynler, hemen nasihat etmeye başlayarak iletişimi koparmak eğilimindedir. Nasihat verici anne babanın en çok kullandığı sözcük "meli - malı"dır. Sadece uygun duygulara sahip olmak, bu ebeveynin temel uğraşıdır. Nasihat verici anne babanın kullandığı bazı ifadeler şunlardır:

-"Bu kadar üzülmemelisin. Senin için neyin iyi olduğunu elbette öğretmenin daha iyi bilir."

-"Bu kadar sıkılmamalısın. Çok güzel bir gün"

Çocuğa neler düşünmesi ve yapması gerektiği söylendiği için, bu iletişim tarzı da ebeveyn ve çocuk arasındaki iletişimi koparmaktadır.

Suçlayıcı Anne Baba: Bu anne baba çocuğa bir ebeveynin ne kadar üstün olduğunu öğretmeye uğraşır. Temel hedef çocuğun, ebeveynin daha büyük, daha bilge ve her zaman haklı olduğunu anlamasını sağlamaktadır. Suçlayıcı anne babalar şu ifadeleri kullanmaktadır:

-"Sana ne demiştim? Böyle olacağını ben zaten biliyordum"

-"Eğer beni biraz dinlemiş olsaydın..."

Zamanla anne baba kendi görüşünü uygulatmak için alaylı ve aşağılayıcı takma isimler kullanmaya başlamaktadırlar. Bu yıkıcı teknikler ebeveyni üstünmüş gibi göstermekle kalmayıp çocuğunda kendini aşağılanmış hissetmesine sebep olur.